Het voelt alsof we een aanloop hebben genomen via Belfast en Portrush om nu in Derry al iets meer te snappen van het leven in Noord-Ierland. Of eigenlijk om de verhalen uit de media los te laten en zelf te ervaren hoe het is. En eigelijk steeds minder te ’weten’.
Wij verblijven in de Bogside, om het hoek van het museum van Free Derry. In oorsprong een katholieke wijk. Hier werd ooit de staat Free Derry uitgeroepen. Derry is klein en overzichtelijk. We lopen zo naar de ommuurde stad, die van oorsprong protestants was.
We bezochten twee musea: The Siege Museum dat vanuit Protestants perspectief de geschiedenis van Londonderry belicht. Dat ligt in de ommuurde stad. En het Museum of Free Derry in de Bogside over de recente geschiedenis van de troubles. Free Derry ging oorspronkelijk over mensenrechten. En mensen ongeacht geloof deden daar aan mee.
De musea ontvangen veel schoolklassen, ook uit de Ierse Republiek. Elk museum heeft een specifieke invalshoek. Een geintegreerd beeld van Derry is er niet maar beide musea zouden wel samenwerken om zo een breder verhaal te vertellen.
Afgelopen donderdag was er een reunie van IVS, de organisatie die onder andere verantwoordelijk was voor de internationale werkkampen. Indrukwekkend om te zien hoeveel kampen er zijn geweest. En hoeveel teenagers er mee in aanraking zijn geweest. ‘Ons’ kamp was daar onderdeel van.
Telkens weer ben ik geraakt door de gesprekken met de mensen die ik in 1975 ontmoet heb. Het is bijzonder om 45 jaar geleden met elkaar opgetrokken te zijn. Het maakt zoveel uit dat we elkaar in het verleden ontmoet hebben om nu met elkaar te praten.
Voor mensen uit Derry is het heel gewoon ‘even’ naar Donegal te gaan, de Ierse provincie die grenst aan Noord-Ierland. Wij deden dat ook, naar Grianan of Aileach, een rond fort met een schitterend uitzicht rondrom. Ik kreeg een berichtje van mijn provider ‘welkom in Ierland’. Zo wist ik dat we de grens overgestoken waren. Op de borden langs de weg staan in Ierland ook de Ierse namen vermeld. En in het café kunnen we weer in Euros betalen. Geen enkele controlepost dus. Die ligt in de Ierse zee: the sea border. Die de meeste Noord-Ieren ook niet willen.
